19/20/21 december: Agnes Water

We werden gebracht naar een groot afgelegen rustig terrein, waar een vriendelijk klagende oude receptioniste (het was vroeg) ons naar ons verblijf bracht. Het was een 6 share dorm, dus 3 stapelbedden. We kozen beide een ander bed waar we onder konden slapen. Die dag hebben we niet veel gedaan. We hebben nog wat geslapen en boodschapjes gedaan in het kleine stadje waar we nog wat gedronken hebben. We hadden wel voor de volgende dag een surfles gepland staan en voor de dag erop een scooteroo gepland. na het eten sliepen we al vroeg in.

De volgende dag om 10:00u maakte we ons op voor onze eerste surfervaring. Jeroen was er al niet helemaal gerust op met zijn legendarische gevoel voor balans en Carolien keek hier al lang naar uit. Dit bleek een dagje met verstrekkende gevolgen te worden......
"Riding the wave"

Om 10:00 met de bus naar de surfshop gereden voor de 3 uur durende surfles. Na een korte introductie van een moeilijke verstaanbare oudere surfer dude (die heel veel "guys" zei) liepen we richting het strand om de boards op te halen.

Eerst kregen we een uitleg dat surfen gaat om de lol en om de "golf te berijden" (Riding the wave klinkt wel veel stoerder :)). En er werd ons verteld om niet als doel te hebben om te gaan staan vandaag. Na wat droogoefeningen werden we met de grote groep de zee ingestuurd.

Alleen al naar de plek komen waar je de golf moest vangen (catching de wave klinkt ook hier weer beter) was een zware tocht. De 1 meter hoge golven beukte op je in, zeker als ze net braken. Soms deed je 2 stappen naar voren en werd je er 3 terug geslingerd.

Jeroen kwam erachter dat het op je buiken liggen en peddelen alleen al moeilijk was en viel al een paar keer om. Hij wist wel de eerste golf te vangen, maar de punt van het board dook al direct naar beneden en was gelijk kopje onder.

Carolien deed het veel beter, die zat al bijna gelijk op haar hurken en haalde de kust gelijk.

Vervolgens weer ploeterend de zee in om nog een keer te proberen.

Jeroen was niet zo succesvol. Hij heeft 1x zijn handen voor 0,01 seconden los gehad en heeft dus gestaan op het bord. Alleen bij de laatste keer de zee in klapte de golf het surfboard in zijn ribbenkast en liep een gekneusde rib op.

Carolien geef meerdere keren gestaan, maar is ook 1 keer goed gevallen en haar knie behoorlijk bezeerd. Dus enigszins aangedaan kwamen we na 3 uur terug van toch een leuke ervaring.

De rest van de dag leek het ons verstandig rustig aan te doen. Beetje gelezen. Hamburgers op de bbq gemaakt. Blijkbaar stonden er ook hamburgers op het menu van het hostel en toen ik aan de kok vroeg hoe de bbq werkte, reageerde hij gepikeerd. De rest van het verblijf bleef hij chagrijnig...


"Scooteroo"

De volgende dag om 14:30u zouden we als motorbende de omgeving onveilig gaan maken op kleine Harley Davidsons. Maar tot die tijd moesten we nog wel iets doen. Er was een kleine walking track in de buurt (tenminste dat dachten we ) dus gingen we die opzoeken in de ochtend. Het was een kleine wandeling van 15 minuten dus konden we mooi even tussendoor doen.

We moesten de weg aflopen en er werd ons verteld dat het toch al gauw 45 minuten lopen was, langs de weg. Dat was dus iets verder weg dan we dachten! Maar ach we waren er nou toch en de pijn in de knie viel mee en het was toch geen klimmen, waardoor het wel te doen was. Jeroens rib deed alleen bij bepaalde bewegingen zeer, dus dat ging prima.

Na inderdaad drie kwartier lopen langs hete asfalt, kwamen we aan bij de paperback trail. Een korte wandeling door een moeras en paperbark trees. Een speciale en wederom unieke plek. Alleen stond het moeras helemaal droog :s.

Na een kwartier waren we rond en hadden we nog tijd over. Op de kaart zagen we dat er ook een pad langs de kust terug ging. Die was wat langer, maar waarschijnlijk wel aangenamer dan langs de weg. We sloegen die weg in en volgde een heel smal paadje waar we gelijk flink moesten klimmen. Dit ging wel aardig en we kamen uit in een prachtige baai, met rotsen en golven die hoog kapot sloegen op die rotsen.

Bij de volgende baai merkte we dat we niet echt het juiste pad aan het volgen waren. Het ging bijzonder steil omhoog en omlaag en een echt pad was er niet meer, maar we kwamen zo wel op de mooiste plekjes! Alleen we paste wel extra op voor de slangen en dergelijke aangezien de paadjes de perfecte habitat leek voor de beestjes. Zolang we de kust zouden volgen zouden we automatisch weer terug komen in Agnes Water, maar de tijd begon wel te dringen voor de scooteroo! We moesten de shuttle bus naar de hostel nog wel halen namelijk.

Uiteindelijk via een smal padje waar Jeroen bijna een spinnenweb inliep met een gigantische spin, vonden we de weg terug en waren we ruim op tijd voor de bus.

Bij terugkomst stonden de 'Harleys' al klaar en werden we uiteindelijk afgeroepen voor de oefenrondjes. We kregen onze leren jassen met de vlammen erop, onze bloempot helmen met vlammen en stapte op de Harleys. Sommigen vlogen echt alle kanten op en mochten niet meerijden of durfde niet mee te rijden. Carolien ging als echte motormuis rond zonder problemen.
Jeroen was enigszins groot voor de motor en verbrande natuurlijk direct zijn enkel aan de warme uitlaat!

De leider van de bende was een aussie met een grote snor, die heel streng was (moest ook wel) en iedereen vervloekte en iedereen liet weten dat er vast en zeker gewonden zouden vallen. Die vent was hilarisch. Hij vond ons allemaal maar een stelletje wankers die hem veel kopzorgen gaf en dat hij niet genoeg betaald werd om dit stelletje de dood in te jagen!

De niet meerijdend werden 'de koala's' genoemd, omdat die als een koala achterop de motor mochten, van de 27 waren er 6 koala's die niet mochten of durfden te rijden.

Gedurende de test rondjes waren er nep tattoos beschikbaar die iedereen op deed om nog meer een motorbende na te doen...

Na een hevige uitleg met veel gescheld en getier stapte we op om de weg op te gaan. Eerst rustig, maar daarna ging het gas vol open en rijden we al snel 65 km/u met zijn allen. Vrij snel moest de helft vol op de rem omdat er een kangoeroe moest oversteken die ons op een haar na miste. Jeroens rem blokkeerde en stond even helemaal stil. Dat was best even heftig met een stoet onervaren rijders op een rijtje.

Onderweg kwamen we nog een stuk of 5 groepen van ongeveer 7 kangoeroes tegen, die nieuwsgierig hun koppen, zoals stokstaartjes, uit nieuwsgierigheid omhoog staken.

Op weg naar de haven van het stadje 1770, dacht Jeroen dat hij in zijn broek had gescheten, zijn onderbroek,voelde vol. Dus gedurende de 20 minuten maakte hij zich al druk over wat de gast met de snor zou zeggen en hoe hij dat op moest lossen.... Nadat we geparkeerd hadden kwam Jeroen angstvallig omhoog en keerde zijn kontje richting de bossen voor het geval dat zijn broek een andere kleur had gekregen en riep Carolien om het te controleren. Carolien lag natuurlijk al helemaal dubbel om de vraag alleen al en gelukkig was er niets te zien.

Na een check op de wc was duidelijk dat er niets aan de kont was. Jeroen's achterwerk was door het trillen en de houding op de motor een beetje gevoelloos geworden!

Na het eten van potato wedges reden we met de ondergaande zon terug naar het hostel. Die dingen gingen harder dan verwacht en het was intensiever dan we dachten. Een geslaagde middag!

De avond weer doorgebracht met tafeltennissen en lezen om de volgende morgen om 06:00 weer de bus te pakken om de kerst door gaan brengen op Fraser Island met de 4x4 self drive tag along Tour!!