18 t/m 21 januari: Richting Tasmanië!

De 18de was een reis dagje. Allereerst moesten we nog 2 uur richting Melbourne rijden om de campervan in te leveren. Dit was in een bepaalde straat die we hadden ingevoerd in onze gps. Die straat was lastig te vinden, omdat het een ieniemini straatje was waar we twee keer voorbij reden, met als gevolg dat we het hele blok om moesten rijden, vanwege eenrichtingsweggetjes. Uiteindelijk reden we een terrein op waar meer van de zelfde Campers stonden toen er iemand met opgeheven armen aan kwam rennen. Blijkbaar was dit het reparatiecentrum en zat het inleverkantoor verder in de straat.
Dat was ook zo, alleen zagen we alleen een uitgang. Dus we reden er voorbij en parkeerde de campervan in de straat waar we al twee keer doorheen waren gekomen!

Er stond een enorme rij binnen en na zo'n 45 minuten wachten waren wij aan de beurt. De eerste vraag was waar we de auto geparkeerd hadden. Aangezien we niet op hun terrein stonden kon hij de auto niet innemen zei ie doodleuk!!
Gelukkig was Jeroen nog wel zo goed bij kennis om te vragen waar we dan in godesnaam moesten zijn. Hij legde uit dat ze borden mochten ophangen vanwege een ruzie met de buren, maar dat we een klein straatje moesten hebben en daarvoor natuurlijk "eventjes" het blokje om moesten rijden!!!! (Grrr!) Jeroen keek nog even door de straat en zag een garage tegenover het straatje, dus die hielden we dan maar even in de gaten.
Het terrein was hartstikke vol toen we die in 1 keer vonden en Carolien was het wel een beetje beu en parkeerde de auto op niet zo'n tactische plaats en liep stampvoetend het kantoor binnen (allemaal nog wel met een positieve gedachte hoor).
Gelukkig voor die vent kwam hij gelijk mee naar buiten....;)
Maar we moesten nog wel even wachten van hem, omdat hij de auto op een betere plek moest gaan neerzetten...
Alles was gelukkig in orde en we moesten nog even een formuliertje tekenen en op weg naar buiten liep hij mee en zei dat hij achterin nog moest controleren...
Eenmaal buiten loopt hij doodleuk van ons vandaan en begint een andere situatie te bespreken. Dit gaf ons nog wel kans om de koelkast zooi (die we hadden laten liggen) even snel op te ruimen. Maar het was wel allemaal heel absurd dit...

Toen hij terug kwam lopen na een paar minuten vroegen we waar hij nou bleef, omdat we op hem wachtte. Blijkt dat hij zei dat hij even met ons meeliep omdat hij achterin (op het terrein) nog iets moest checken....we hadden hem dus verkeerd verstaan...

We moesten nu nog naar het vliegveld voor onze vlucht naar Tasmanië.
We kregen het advies om bij het hostel naast het inleverkantoor te vragen of we mee konden liften met de airportshuttle. Toen we daarheen liepen stond er al een bus en vroegen gelijk of we mee konden en binnen 5 minuten waren we op weg maar het vliegtuig....hadden we de verloren tijd toch mooi ingehaald....dat het vliegtuig pas 6 uur later zou vertrekken deed er op dat moment niet toe, we waren in onze nopjes omdat het even meezat!!!!! :p

De vlucht naar Hobart verliep vlot en we kwamen aan op het toch wel enigszins wat frisse Tasmanië ..
Met een wachtende shuttlebus werden we gebracht naar ons hostel "the Pickled Frog" waar we om 21:15 incheckte op een 10 share dorm. Het was ontzettend warm op die kamer en een ontzettende teringbende. Het was er eigenlijk net te klein voor 5 stapelbedden, dus met 10 backpacks en meestal ook nog 10 kleinere rugzakken kon je je kont niet keren. Maar ja, daar betaal je ook maar $24 per nacht voor!

We gingen vrij vroeg naar bed en dit zou een verschrikkelijke nacht worden met veel geluidsoverlast van de jonge backpackers...

De volgende dag stond in het teken van kleren wassen, uitrusten en het meest heerlijke van allemaal, onze apparatuur weer volledig opladen met normale stroom en niet op de trage accu van de auto....

De volgende dag (20 januari) moesten we naar Launceston verplaatsen. Omdat we in de auto veel hadden gepland en snel hadden we ons naar de verkeerde stad gevlogen. We wilde namelijk een 5-daagse toer doen, maar die startte vanuit Hobart was vol, dus konden we met die van een paar dagen later mee, maar die startte vanuit Launceston.

De dag ervoor hadden we al een bus zien staan naar Launceston en via Tassielink hadden we de busrit gekocht. We gingen deze dag blindelings naar de plek waar we de bus hadden zien staan. Mooi op tijd stonden we daar, maar bij het controleren van de bushalte zagen we geen Launceston erop staan. Het zat Jeroen niet lekker, dus hij belde op naar de maatschappij. Bleek dat helemaal niet de pick-up plaats te zijn en moesten we hele aal aan de andere kant van de straat zijn! We hadden nog 10 minuten, dus met onze backpack van ~15kg op de rug en de kleine rugtas op onze buik gingen we in volle vaart daarnaartoe.

Daar aangekomen zagen we de bus net wegrijden en met gevaar voor eigen leven sprongen we en maakte we wilde zwaai gebaren om de aandacht te trekken van de chauffeur die ons gelukkig zag. We hadden dus niet een paar seconden later moeten zijn, want dit was de enige bus die reed en hadden we ook de start van de toer gemist! Pfieuw!!

Na een rit van 3 uur (Tasmanië, dat kleine eilandje onder Australië, is stiekem nog wel best wel groot!) kwamen we aan in Launceston en moesten nog een half uur lopen naar ons hostel. Een grote villa waar tot onze vreugde stond dat het geen "drinking" hostel is...
Hier hadden we een ruime dorm en alles was bijzonder proper en hadden een goede nacht voordat onze 5 daagde rondreis over Tasmanië zou beginnen.