7 december: De jacht op trouwfoto’s

6 december zijn we in de avond nog naar de “ Gomera Lounge” geweest.
Daar trad een gezelschap op met pianist, gitarist, zangeres en een drummer op een Cajon. Dit was geweldig. De spaanse passie spatte ervan af. We zaten heel dicht bij en was een kleine gelegenheid. De Flamenco danseres die passioneel tapdanste en elkaar opzweepte was geweldig om te zien en te ervaren onder het genot van een goed glas vino Tinto!

Gisteren geen contact meer kunnen krijgen met het verhuurbedrijf dus in de vroege morgen maar richting het bedrijf gelopen. Er was net nog een rode Seat Ibiza ingeleverd, die we direct mee konden nemen. Dit was tevens de laatste beschikbaar. Zat vol met deukjes en krasjes, maar dat doet men allemaal niet moeilijk over!

We gingen op weg met ons trouwpak en trouwjurk om mooie plekjes aan te doen welke we eerder al hadden gezien om daar onvergetelijke foto’s te maken.
Nou dat is gelukt.

Het trok ook nogal wat bekijks en verwonderde blikken.
Een vriendelijke zwitser maakte nog wat foto’s van ons, zodat we niet hoefde te hannesen met de ‘ selfie tripod’ en de Apple Watch om de foto ‘s te maken, wat met zo’n watch overigens erg makkelijk gaat. Je hoeft de telefoon daardoor niet meer op zelf ontspanner te zetten en snel naar het plekje te rennen. Je kan het beeld op je watch zien en daar zit een 3sec knop op, welke dus na 3 sec de foto maakt.

Na de eerste prachtige foto sessie bij Arure kwam er net een bus met toeristen aangereden bij onze auto. Die vonden het natuurlijk helemaal geweldig en stonden we even in het middelpunt van de aandacht, terwijl we natuurlijk de geweldige foto’s showde.

Volgende stop was Las Creses een stuk bos van een eerdere wandeling richting Las Hayas, maar dat stuk hebben we nooit kunnen vinden wonderbaarlijk genoeg, zoveel wegen zijn er niet op La Gomera. De wege meandert wel door de bergen heen en Carolien werd een beetje wagenziek van alle haarspeldbochten. Dus we zette Carolien maar achter het stuur.

We reden door naar een hoog punt nabij Agulo. Navigatie ingesteld en Carolien ging op weg. Na het indraaien van een weggetje werd de weg maar smaller en smaller en de hoop op het niet tegenkomen van tegenliggers werd groter naar gelang de weg smaller en steiler en steiler werd.

Met een slakkengangetje reden we naar boven op een weg welke breed genoeg is voor 1 auto. Niet voor een tegemoetkomende Jeep en verschillende SUV’s. Zeker niet als je zelf aan de kant van de afgrond rijd. Carolien zweette peentjes achter het stuur terwijl de brede auto’s voor ons achteruit reden naar een iets een breder stuk van de weg. Jeroen keek naar buiten naar de afgrond en maakte het leven van Carolien even niet gemakkelijker toen Carolien die richting uitstuurde. Jeroen realiseerde al wel snel dat “ Wat doe je nou?!” gillen niet echt bijdraagt aan de situatie. Dus probeerde zo kalm mogelijk te zeggen tegen Carolien dat ze goed bezig was, terwijl hij zijn billetjes samenkneep om de zeven kleuren stront niet aan de buitenlucht bloot te stellen. (zoveel schone onderbroeken hebben we ook niet meer bij, dus dat was van nog groter belang!)

Uiteindelijk is het allemaal goed gegaan en kwamen we bij een mooie Mirador (uitkijkpunt) uit waar Carolien weer haar jurk in schoot en bij mooie wand van rode rotsen met prachtig uitzicht we nog wat speciale foto’s maakte...

Daarna klotste de oksels van Jeroen en dreef hij zowat uit zijn pak, dus besloten we de bruiloft fotos te laten voor wat het was en weer lekker in korte broek en t-shirt, wat meer uit de aandacht van iedereen rond te lopen.

Op weg terug naar Valle Gran Rey nog even gestopt op een mooi punt om wat te drinken op een muurtje. Jeroen wilde net zijn voeten over het muurtje gooien, terwijl Carolien met de thermosfles aan de gang ging en schopte de dop van de thermosfles uit Caroliens handen die tussen hen in stuiterde. Het leek erop dat we hem nog net konden pakken, maar zagen de dop nog net over het randje naar beneden stuiteren.Enkele meters naar beneden. Wij zaten natuurlijk weer schaterlachend op het muurtje te kijken naar hoe we in hemelsnaam die dop terug zouden moeten krijgen, die tussen de cactussen lag.
Carolien het klimgeitje gaat die uitdaging natuurlijk niet uit de weg en heeft de dop terug opgehaald.

Nog ff een ijsje gegeten en vervolgens de auto weer ingeleverd. dit hoefde eigenlijk pas de volgende dag, maar we reden er nu praktisch langs. Alleen vergaten we de auto af te tanken. Gelukkig stond de meter nog helemaal vol, dus zou het niet opvallen hoopte we. (Schandalig he!!)

We waren eerder die dag gebeld dat de volgende dag de Whale Watching tour door zou gaan, dus moesten nog even wat formuliertjes invullen. Nog ff snel wat gegeten en die avond weer wat gaan drinken in de Gomera Lounge. Dit keer Live muziek van een briljante violist en een gitarist/ukelelelist en zanger die improviseerde tegen elkaar. Was weer mooi om te zien, alhoewel Jeroen iets enthousiaster was dan Carolien.