21 t/m 25 januari: 5 daagse rondreis Tasmanië

Deze ochtend zouden we vertrekken om Tasmanië middels een toer te gaan verkennen. We moesten om 08:00u on melden en we hadden de bus al zien staan, omdat de gids daar waarschijnlijk ook overnachtte. Dat is wat we toen nog dachten, maar de waarheid lag iets ingewikkelder....

We liepen wat verdwaasd rond omdat we niemand bij de bus zagen tot we werden geroepen door Max of we met de Jumptoer mee gingen. We liepen naar hun toe en ze zaten daar met een grote groep al te lunchen. Flink wat jonge mensen en een Frans stel van onze leeftijd.

Aan de gesprekken leek het erop dat ze al wat langer samen waren. Dit bleek de groep te zijn die was gestart in Hobart. De touroperator biedt verschillende toers aan die verschillende lengtes hebben. Blijkbaar komen die allemaal bij elkaar in dezelfde bus en veranderd de groep constant. Dat stond niet zo geadverteerd en was een flinke domper, omdat we nou juist uitkeken om met een groep 5 dagen op te trekken, zodat je elkaar langzaam leert kennen. Nu kwamen we met zijn tweetjes in een groep die reeds drie dagen samen waren, wat erg lastig is als nieuwkomers. Maar ja, er is weinig aan te doen op dat moment behalve er het beste van maken.

Die dag gingen we naar de Bay of Fires, kaas proeven en 's avonds pinguïns aan land zien komen bij de overnachtingsplaats.

Iedereen gingen bij de Bay of Fires op het strand liggen (incl. de gids), maar daar waren wij niet voor gekomen. We konden over het strand lopen naar de rotsen voor een mooi uitzicht. Dus dat gingen we doen.

Het strand was van een ander soort zand dan we gewend waren. We gingen pootje badend langs het strand, maar de korrels waren heel grof en werden steeds grover hoe verder we liepen, tot het punt dat het gewoon pijn deed om er doorheen te lopen.

Eenmaal bij de rotsen aangekomen, ging het aapje Carolien er als een haas vandoor, terwijl Jeroen natuurlijk heel voorzichtig over de grote rotspartijen klauterde en tussendoor foto's maakte. Het was een prachtig uitzicht over de baai met de rode rotsen waar je overheen klom met grote spleten er tussen, waar de zee met geweld naar binnen kwam zetten...

We moesten binnen het uur terug zijn om verder te rijden. Het was een heel stuk rijden naar de kaasproeverij waar iedereen heel entousiast over was, maar voor de kaaskoppen was die cheddar niet zo speciaal. Behalve de cheddar die was gemixt met jalapenos, die was erg lekker en wilde we misschien wel kopen. Helaas vonden we $125/kg wel een beetje te gek....

Nog wel een milkshake op, wat in Australië niet een milkshake is zoals wij die kennen. Het is gewoon melk met een fruitsmaakje :)

Toen reden we door naar het hostel wat weer een heel stuk rijden was. Zo brachten we de dag door voornamelijk in de bus en waren een beetje teleurgesteld en angstig of de volgende vier dagen ook zo zouden blijven.

In de avond hadden we met de groep een bbq wat wel gezellig was. Van te voren hadden ze alcohol ingekocht want we gingen "Zaupfen" die avond. Er was niet echt een klik met de groep wat mede kwam omdat we er later bij kwamen, maar we dachten "If you cant beat them join them" en besloten ook goed in te slaan. Carolien een fles wijn en Jeroen een sixpakc bierflessen van Tasmanische makelij.

Tijdens de bbq leerde we dat iedereen op de voor ons derde dag de groep zou verlaten en dat zelfs de gids zou veranderen. De gids stelde voor ons ook niet veel voor. Hij vertelde praktisch niets over Tasmanië Rn wilde zelf vooral meer gezellig meefietsen met iedereen. Voor sommige een topgids, maar niet voor ons. We zagen het een beetje somber in.

Desalnietteplus was het nog wel een grappige en gezellige avond over het algemeen na de meeste flesjes bier en ze delen ook nog een fles sterke drank met van die wormen in, waarvan Jeroen er met tegenzin twee van heeft opgegeten. (Ze smaken naar alcohol, zeker als ontploffen in je mond nadat je er op bijt...)

Niet te vergeten dat we tussendoor om 21:30u nog de pinguïns aan land hebben zien komen. Dit keer waren het er een stuk of tien (7) die op een meter afstand voorbij waggelde in het schemer donker. Was een mooi beeld!

22 januari: wild life sanctuary, Wine glas bay, buswissel en meer frustraties

Na het slapen in de dorm met Jeroen bij alle meiden van de toer (waarvan er 1 hem hard in zijn enkels kneep vanwege wat gesnurk!) in een veel te klein bed voor Jeroen gingen we na het ontbijtje op weg naar het wild life sanctuary. Dit was niet inclusief in de toer, maar het was voor een goed doel en waarschijnlijk onze enige kans om een Tasmaanse duivel te zien.

We kwamen aan in een groot stuk grond (meerdere km2) waar verschillende geredde dieren werden verzocht tot ze vrij werden gelaten in het wild.
Hier werden we ook geconfronteerd met een grote groep Kangaroos die een stuk actiever waren dan in de Australian Zoo! Je kon merken dat deze een stuk beter in hun vel zaten. Het was een geweldige ervaring om daar tussen te lopen, totdat ze ergens van schrokken en met zijn allen weghopten.

Verderop nog slangen en emu's gezien en ook een Afrikaanse struisvogel waarvan ik nog steeds niet weet waarom die daar was.

Toen kregen we de Tasmaanse duivel te zien die gevoerd werd. Het is eigenlijk gewoon een erg grote rat gekruist met een kleine hond, in het bruin met wat witte strepen. Een grappig beest met enorm sterke kaken die botten met gemak kunnen vermalen.

Na een korte wandeling door h er vogelhuis liepen we naar de wombats. We kregen de Wombats te zien die als kleintje was gered. De vinder die hem naar de sanctuary brengt mag de we wombat een naam geven en daarom heette deze Wombat 'George Clooney'. Na koala's, waar ze aan verwant zijn, zijn dit toch ook weer enorm schattige en lieve dieren!

Na deze boven verwachting leuke stop, reden we door naar 1 van de bekendere spots van Tasmanië; Wine glas Bay. Op weg daar naartoe waarschuwde de gids ons al dat er meerdere bushfires gaande waren op Tasmanië en dat daardoor het zicht wat minder kon zijn, vanwege de rookontwikkeling.

Na een korte klim, waar veel jonge drinkers wat moeite mee hadden, kwamen we aan bij een prachtig uitzicht waar we wat foto's maakte natuurlijk, die al op Facebook hebben gestaan.

Eenmaal terug bij de bus aan het begin van de middag, kregen we het bericht dat we van bus moesten wisselen omdat een andere bus stuk was gegaan. Het was nogal een vreemd verhaal en de gids verontschuldigde zich nog wel een beetje, maar hij had nou eenmaal een lastige baas.

Wat we nog niet wisten is dat we een hele omleiding moesten maken en een gedeelte van de toer niet gingen doen en maar mee moesten rijden!
Na een uur rijden het wisselen van bagage moesten we nog eens twee uur rijden, terug naar Hobart, waar we zouden overnachten en de volgende dag kennis zouden maken met de nieuwe groep.

Het hostel had een chagrijnige uitbater die niet de baan had die die zou willen en we zaten in een 8 share dorm, waar we wederom niet de meest sociale mensen hadden liggen.

Begint wel een beetje een klaagzang te worden zo he? Het was nog wel leuk hoor, maar het viel allemaal een beetje tegen. Zeker toen we de volgende ochtend in smerige keuken onze boterham moesten smeren en de wetenschap dat we een nieuwe groep en nieuwe gids zouden krijgen.
En Carolien was haar zonnebril ook nog eens kwijt geraakt...sjongejonge!

23 januari

Deze ochtend maakte we kennis met Nik. Een echte Aussie maar niet van Tasmanië zelf en had deze toer nog niet eerder gedaan. hij was ingehuurd vanwege de drukte bij deze toer. Carolien en Jeroen keken elkaar al veelbetekenend aan, maar hij kwam wel heel positief en eerlijk over.

De groep bestond twee gepensioneerde echtparen en wat andere rustig ogende backpackers van wat gevorderde leeftijden. Dat was al heel positief!

Nadat we de andere gids hadden afgezet, begon deze gids met trivia vragen over Tasmanië en overspoelde ons met leuke informatie. Hij had zich bijzonder goed voorbereid en vertelde ons in tien minuten al meer dan de andere gids (geboren op Tasmanië ) op de hele toer hiervoor.

We gingen eerst naar Russel falls. Een prachtige regenwoudwandeling naar een even mooie hoge waterval! Dat begon al goed! Nik onderwijl van alles vertellend over de planten die we tegen kwamen. Het pad was een oude spoorweg voor de mijnen die daar gebouwd werden.

Ook verschillende goede gesprekken gehad met de gids en de andere leden van de groep en daar werden de beginselen gelegd voor de beste drie dagen van de vakantie tot dan toe!

Later reden we verder richting Lake StClaire, wat een groot meer was met een stenen strand en veel pas op voor slangen borden, verder niet heel bijzonder.

De gids was wel heel entousiast over de volgende stop. Dat was de eerste reden waarom hij deze toer wilde doen, omdat het uitzicht van een bergtop zo waanzinnig mooi was, dat hij het verschrikkelijke koude weer (21 graden en wat gespetter) voor lief kon nemen.
Hij overdreef niets. In een 360 graden scenic lookout zagen we niets dan valleien en bergen om ons heen. Het was adembenemend mooi!

Vervolgens reden we door naar onze accomadatie waar we met zijn allen nog wat burgers gingen eten en elkaar nog beter leerde kennen. We hadden de accommodatie voor ons zelf en was heel gezellig met zijn allen...

Alleen was de wat oudere Spaanse Conchita het daar niet mee eens. Die was in Australië voor Engelse les en vakantie en die flipte helemaal toen ze de gezamenlijke slaapplaatsen zag. Ze bleef de gids in het Spaans uitschelden, terwijl hij er ook niets aan kon doen. Ze werd nog goed weggestopt in een luxer verblijf, en we hoorde dat ze niet was gestopt met in het Spaans schelden. De rest van de toer was ze niet echt aanwezig in de groep en werd ze ook een beetje ontweken...
De gids kon er goed om lachen en het was ook wel iets wat zo in een komische film had gekund.

24 januari

Het was vroeg dag om op weg te gaan naar de Montezuma falls. Dit was bij nader inzien het pad met de spoorweg. Je gaat soms wat dingen door elkaar halen. :)
Een prachtige wandeling wederom met een twee etages grote waterval. Onbeschrijflijk mooi en wat zijn watervallen toch eigenlijk speciaal en is iedere waterval weer zo uniek!

Later reden we verder naar een grote zandduin partij, waarvan ik de naam even kwijt ben. Na een uitputtende klim door los zand ( tot aan de knieën zo los) kwamen we bij een prachtig zandlandshap. Het was wel wat kouder geworden, zo'n 17 graden en het af en toe ook te regenen. We vonden nog een sandboard, maar dat ging niet zo goed, dus wij sloegen het dit keer over, omdat we dit toch al eenieder gedaan hadden.

De terugweg was wel leuk. De gids liet zien hoe je met grote verre sprongen de duin naar beneden kon springen, omdat het zand zo los was. Jeroen was natuurlijk ook heel entousiast aan het springen, maar nam bij de eerste sprong iets teveel zand mee omdat hij zover mogelijk naar voren wilde springen. De persoon voor hem vond de volgende dag nog het zand in haar onderbroek en haren! Maar die sprongen waren erg leuk!!

Toen moesten we nog een stukje terug rijden en stopte ondertussen nog bij een oude spoortunnel waar wat glowworms in leefden. Dit waren kleine lichtgevende puntjes in het dak van de donkere tunnel.

Die avond werd een bbq gehouden met zijn allen. De groep was echt tof en de gids was helemaal super. Toen iedereen al op bed lag bleef Jeroen tot in de late uurtjes kletsen met Nik en James. Er was sprake van een klik we hadden over veel dezelfde zaken nagedacht en konden honderduit praten daarover.

25 januari:

Vandaag zou het klapstuk worden volgens de gids. Naar een lookout klimmen met uitzicht op Cradle mountain. Een groot gedeelte van de klim was aangelegd met een ketting, omdat je anders niet zo makkelijk steil omhoog kan komen.

Na ongeveer een uur klimmen kwamen we uitgeput aan bij een onwerkelijk uitzicht. Cradle mountain op de achtergrond, met een groot spiegelglad meer eronder, mooie wolkenpartijen tegen de helder blauwe lucht, regen in de verte en nog een hele vallei aan de andere kant. Prachtig stukje natuur daar in Tasmanië. Na it mooie uitzicht nog een prachtige wandeling terug naar de bus die nog eens anderhalf uur duurde....

Na al dit gingen we op weg terug naar Launceston en onderweg nog honing geproefd bij een chagrijnige Nederlandse uitbaatster en geweldige wilde zalm geproefd bij een speciale zalmboerderij.

Bij het hostel gingen we een emotionele avond tegemoet. We hadden echt een band gekregen in die drie dagen. Vooral met de gids. In het hostel stond ook nog een goed gestemde piano. In eerdere gesprekken was al ter sprake gekomen dat Jeroen enigszins piano kan spelen. Dus gaf hij een voorstelling.

Op een gegeven moment zat heel die eetzaal vol te luisteren naar Jeroen. Dat was een geweldige ervaring, zeker toen Nik, de gids dus, aan gaf dat hij een platencontract had en dolgraag samen muziek wilde maken.
Zeer waarschijnlijk komt hij naar Nederland toe om dat verder uit te werken.

Het afscheid, de speciale avond in het hostel werd ons wel even te veel. Dat is een avond die we saampjes nooit zullen vergeten.

Uiteindelijk na flink veel geknuffel en traantjes naar bed gegaan om in de ochtend vroeg op te maken voor de vlucht naar Adelaide voor ons volgende avontuurtje op Kangaroo Island....