10 december: Aankomst Mission Beach

Met een behoorlijk luxe bus van Greyhound Travel reden we in anderhalf uur heel comfortabel naar Mission beach. We kwamen zo rond 11:30 aan.
Van andere backpackers al veel goede dingen over gehoord en het voldeed aan de verwachting. Nadat we ons plekje in de dorm van 8 personen hadden bepaald, gingen we Mission beach verkennen.
Er waren twee walking tracks die we aan elkaar konden knopen en met een klein stukje over de doorgaande weg nog een circulaire route naar de top van Bicton Hill. Daar zouden we zo'n 3,5 uur over doen. Ze adviseerde wel een hoed op te doen, aangezien we op het warmst van de dag gingen lopen...die hadden we niet, dus kregen twee charmante strohoeden mee....

Allereerst liepen we door een prachtig stukje regenwoud dat paralel aan het strand liep. Veel krekel en vogelgeluiden, en bij iedere stap met veel geluid wegvluchtende salamanders door de droge bladeren die op de grond lagen.
We hielden het maar op salamanders, want dat was een fijner idee dan giftige slangen :)

Vervolgens liepen we een stuk over een prachtig, bijna wit, strand waar we aan het einde het warme asfalt opliepen die we nog zo'n kilometer hebben gevolgd met mooi uitzicht over de zee en verschillende kleine eilandjes in de zee en bergen op de achtergrond, met af en toe een welkom verfrissend briesje.

Na een tijdje zagen we de walkingtrack, met vele waarschuwingsborden. Blijkbaar zijn daar bomen die als je ze stoort kleine haartjes laten vallen met neurotoxisch gif, waar je 6 maanden helse pijnen van zou ervaren. Eveneens een waarschuwing dat een moeilijk pad was met veel klimwerk. We hadden al anderhalf uur gelopen en twijfelde hier toch even en overwogen terug te gaan.

Ongeveer tegelijkertijd keken we elkaar, pauzeerden even en haalde onze schouders op en startte met de klim naar boven, nauwlettend alle blaadjes ontwijkend.

Het pad ging wel voortdurend naar boven en we hijgde wel een beetje, maar was lang niet zo lastig als de boden deden vermoeden. Al snel zagen we het bord naar de top, wat nog 1,4 km klimmen was.

Eenmaal boven zagen we een prachtig vergezicht over het strand en de eilanden en nog meer bergen in de verte. De foto's die we eerder al op Facebook hebben gezet doen het uitzicht echt geen recht aan. Ook moet je de geluiden horen, de zee en het woud ruiken en de wind op je huid voelen (en buiten adem zijn na de klim) om het uitzicht te ervaren. Het is lastig uit te leggen, maar de fervente wandelaars zullen wel begrijpen wat ik hier mee bedoel denk ik.

Vervolgens gingen we dezelfde weg terug. Bij het strand zagen we wat mensen naar de zee wijzen met veel 'oooohs' en 'aahs'. We zagen daar een joekel van een stringray, waar die van onze eerste ontmoeting maar een kleintje bij leek. Hij lag best ver in de zee nog, maar ik denk dat het al snel een spanwijdte had van 2 meter.

Daarna liepen we nog een pier op waar we schildpadden zouden kunnen zien. Nog geen 10 seconde erop zagen we al een grote naar boven kijken en nog verschillende zagen we op de bodem rustig eten van het zeegras en af en toe boven water komen voor zuurstof. Carolien was helemaal in haar nopjes daar.

Nadat we wat gegeten hadden gingen we kijken bij een lokale pub, waar een pooltoernooi gehouden zou worden. Jeroen schreef zich in.

Het waten wat rare regels op Engelse pub tafels, met Amerikaanse poolkappen (wel Aramiths, dat wel), alleen was de witte een stuk kleiner en lichter, omdat die anders niet uit de tafel kwam rollen. Jeroen redde het nog tot de halve finale (25 deelnemers). In de eerste ronde schakelde hij de persoon uit die meestal wint hoorde hij achteraf en in de halve finale mocht Jeroen tegen zijn maat die al wat teveel gedronken had, niet zo aardig was, traag speelde en veel kletste. Factoren wat niet bevordelijk is voor zeerovers spel, dus ik heb die maar laten winnen voor de goede vrede :)

De volgende dag zouden we om 07:00 opgehaald worden voor onze Skydive met landing op het strand