19/20/21 december: Lunchpakketdrama in Puntagorda

Wederom de dag begonnen met een goed ontbijtje, tas weer gepakt en wachten op de taxi. Daarvoor konden we alleen geen voucher vinden, dus twijfelde of dit wel goed ging.

Gelukkig nam de taxichauffeur ons en de bagage mee. Wederom zonder problemen, alles is geweldig geregeld!.

We werden afgezet net buiten Santo Domingo. Dit vonden we niet heel erg, omdat dat 4km op de hele wandeling scheelt en stiekem voelde we de lange wandeling gisteren wel een beetje. Dit beloofde een wandeling te worden waarin we met name zouden klimmen en drie ravijnen doorkruiste.

Details wandeling: Santo Domingo -> Puntagorda
Duur: 4 uur 45 minuten
Lengte: 10,2 km
Zwaarte: ***
Hoogteverschil: 810m stijgen, 435m dalen
Barancometer: 3

Tijdens deze wandeling kwamen we heel veel drakenbomen tegen. Daar werd Carolien heel blij van. Onderweg nog in the middle of no where een stel duitse hippies met luide muziek en allerlei spulletjes langs het wandelpad te koop aangeboden.

We komen veel Nederlanders tegen hier op LaPalma. Zelfs meer dan duitsers lijkt het!. Zo ook een ouder stel die al voor de 14de keer naar La Palma zijn afgereisd. (!) Tijdens de lunch een leuk praatje mee gehouden.

Het was veel klimmen met hier en daar veel smalle paadjes en vanaf deze wandeling, wat meer in het westen van La Palma is, komen we veel meer naaldbomen tegen. Nadeel is dat al die naalden op het pad liggen wat de smalle paadjes ook nog verraderlijk glad maken en onoverzichtelijk, omdat er soms een losse steen of kuil onder kan liggen.

Binnen de 5 uur en vele slip partijtjes kwamen we keurig aan in Puntagorda, bij het pension waar we zouden overnachten. We werden heel vriendelijk ontvangen door, natuurlijk weer duitsers. (Dit keer echte duitsers).
We krijgen bij binnenkomst een bijzondere groene smoothie. Daar zat 1 groot blad van de Aloe Vera in samen geblend met citroen, ananas, peterselie, avocado en zaadjes van de papaya. Smaakte verrassend goed voor een slijmerige dikke groene drab.

Ze lieten onze kamer zien en de gezamenlijke wc’s en doucheruimtes. Was de eerste keer dat we dat moesten delen, maar er was maar 1 andere gast in het pension. Als wij weg zouden zijn, zouden ze zelf ook vakantie hebben. Ze lieten nog zien dat ze een extra ruimte aan het bouwen zijn boven op het gebouw.

Wat we toen nog niet wisten is dat ze die middag vol verder gingen met bouwen, met alle herrie die daar bij hoort. We waren best vroeg en hadden een relaxmiddag in gedachte die wel behoorlijk verstoord werd op deze manier.

We zijn uit nood maar een barretje op gaan zoeken, want we hadden ook onze noodzakelijke cerveza nog niet gehad. In het barretje nog wat filmpjes gekeken van Boris en Mickey die bij de uitlaatservice op vakantie zijn. Leuk om te zien dat ze dagelijks naar het bos gaan en dat het goed lijkt te gaan met ze....We missen ze nu wel behoorlijk hoor...

‘S avonds nog heerlijke pizza op (wel een beetje mucho weer, zoals alles hier)
Met buikje vol gegeten terug naar het pension en na wat lezen e.d. Lekker gaan slapen...

20 december: het lunchpakketdramaatje

Die ochtend zou om 09:00u het ontbijt klaar staan. We waren eerder wakker en gingen kijken of er alvast wat koffie te scoren was. Gelukkig konden we al beginnen met eten. Nog even voor de zekerheid navragen of het lunchpakketje bekend was en het bleek dat we die zelf mochten klaar maken.

We krijgen goede koffie uit een hele grote oude machine en het ontbijt bestond uit supergezonde zaken, wat fruit, avocado, zelf gebakken notenbrood en zelfgemaakte verschillende jams.

Na het ontbijt ging Carolien het lunchpakketje maken, terwijl Jeroen zijn koffie en laatste beetje ontbijt op at. Na een paar minuten hoorde Jeroen een discussie. Carolien werd er op aangesproken dat het niet de bedoeling was dat er zoveel lunch meegenomen zouden worden. Ze had net 2 sneetjes per persoon ingepakt, dus we waren enigzins verbaasd. De uitbater gaf aan dat het geen probleem was, maar dat het eigenlijk niet mocht.
Ons was niets verteld van enige vorm van beperkingen en zijn gewend dat een ontbijt onbeperkt is. We ontbijten ook altijd stevig. NOrmaal krijgen we ook een flink lunchpakket mee, wat ook belangrijk is als je stevig gaat wandelen.

We pakte dus maar niets extra’s wat we voelde ons een beetje de arrogante toeristen. We hadden er eigenlijk de hele ochtend last van. Ook omdat we daar morgen weer zouden ontbijten en een lunchpakket mee zouden nemen. Daar hebben we immers voor betaald.

Beetje jammer en vormde een beetje de smet op de dag.

Stond een wandeling op het programma die begon met wat stijgen en vervolgens afdalen naar het dorpje Tijarafe

Details van wandeling 5 van 6:
Lijnwandeling: Puntagorda - Tijarafe
Lengte: 11,1 km
Hoogteverschil: 580m stijgen, 640m dalen
Zwaarte: **
Barancometer: 4 ravijnentjes
(De Baranco’s zijn in het westen een stuk minder diep dan aan het begin van de trektocht)

Het was heel warm, windstil en zeker wel mooi, maar veel van dezelfde uitzichten en paden die we eerder ook al hebben gezien.

Tijdens wandeling hadden we het daar even over en verbaasde ons erover hoe snel je kan wennen aan je omgeving. Jeroen wees naar het uitzicht tijdens de lunch en zei dat als ze net waren aangekomen, Jeroen waarschijnlijk Carolien had aangetikt met een kinderlijke verwondering om samen te genieten van het mooie uitzicht en het feit dat je drie verschillende ravijnen ver kon kijken.

Dus probeerde we weer te kijken met ogen alsof je het weer voor de eerste keer zag. Jeroen mijmerde nog een beetje dat hij dat misschien in het dagelijkse leven ook eens moest toepassen als hij weer terug was in de realiteit.....

‘S avonds weer naar de zelfde pizza tent geweest...omdat het kan en lekker is!
De rest van de avond en nacht maakte we ons een beetje druk over het ontbijt en de confrontatie met de uitbater, omdat we eigenlijk wel een beetje boos waren op hem, omdat de regels niet duidelijk waren uitgelegd en de manier waarop het gemeld werd wel voorzien kon worden met iets meer tact.



21 december...
De confrontatie kon niet ontweken worden, je moet toch eten he?
Hij begon er zelf ook over in het gebrekkige engels. Dat gebrekkige engels bleek ook de oorzaak te zijn van de verwarring.

Nou is dat wat we mochten pakken nog niet veel voor een lunchpakket. Ook al deed hij er wel wat noten, dadels en vijgen bij. We hielden het allemaal maar op spraakverwarring en we probeerde nu wel een lunchpakketje maken “ volgens de regels “. Toen hij ons zag klungelen met een sneetje per persoon onderbrak hij ons nogmaals en met hand en voetenwerk gaf hij aan dat we meer mochten pakken.
Hij legde uit dat met 1 sneetje per persoon hij dus een hele boterham bedoelde.
Nog meer verwarring en hij zag dat Carolien ook een beetje emotioneel van werd. We mochten nu pakken wat we wilde, hij vond het ook maar een lastige situatie vertelde hij. We voelde ons allemaal heerlijk niet op ons gemak! :D
We hebben toch nog maar niet teveel gepakt en waren blij dat we snel op weg konden om te starten met onze laatste wandeling.

Details wandeling 6/6: Tijarafe - Puerto Tazacorte
Duur: 3 uur 50 minuten.
Lengte: 10,8km
Hoogteverschil: 380m stijgen, 1040m dalen (we moesten afdalen naar zeeniveau)
Zwaarte: **
Barancometer: 2

Veel dalen met wat kleine ravijntjes. Het begin was wederom veel van hetzelfde, maar op 75% kwamen we op de rand van de grote krater die La Palma vormt. Dat uitzicht was briljant. Wel nog steeds veel huizen, ook tijdens het wandelen bij alle wandelingen...in tegenstelling tot La Gomera en El Hierro zie je hier altijd huisjes en sporen van de mensheid in de omgeving.
Dit uitzicht maakte veel goed, maar we wisten nu wel zeker dat La Gomera het veruit wint qua schoonheid en pracht van de wandelingen.

Er stond ons nog een lange, lange, steile en warme daling te wachten vanaf 650m naar beneden.

Op weg naar beneden kwamen we nog heel veel zwetende toeristen tegen, op gympies en zonder water waarvan de koppies van sommige behoorlijk op onweer stonden. We vermoeden dat dat met name strandgangers zijn die even wat anders wilde en aan een klimmetje van 2,5 km zijn begonnen en dit zwaar hebben onderschat. Dat was stiekem best vermakelijk....erg he? :)

Aangekomen op het Europese strand met de meeste zonuren van heel Europa zochten we met onze bezwete lichamen natuurlijk direct een terrasje op om het verplichte biertje te drinken :) Er stond nog best een flink windje, dus sommige gasten zullen het niet zo leuk hebben gevonden misschien, om in onze klotsoksel lucht te dineren....

Verder nog ff gewacht op de bus, dit keer 15minuten te laat op weg naar Los Llanos.

We kwamen aan in een 3 sterrenhotel met een heerlijk koele kamer.
‘S avonds nog lekker gegeten in een restaurantje. De trektocht zat erop! Nu moesten we op weg naar ons laatste onderkomen in Fuencaliente, alwaar we nog een paar dagen rust zouden pakken alvorens we terug naar huis gaan vliegen.